Gökyüzünü Kanatmak

İnsanların sevinçleri çok şaşırtıyor beni. Bir fotoğraf çok şaşırtıyor beni.

İnsanın en samimi düşünceleri, bir başkasıyla konuşuyormuş gibi birbirinden ayrı görünebilir. Bu yüzden bu yazının adı Diyaloglar da olabilirdi. Bir bakımdan bu düşünceler, benim Küçük İskender'le konuşmam. Onun yazdığı yazının beni sürüklediği noktalardır. "...Hiçbir ağaç ormana katılmak için büyümez çünkü. Mesele, tek başına işe yaradığının, işlediğinin bilincine varmaktır; bunun keyfiyle yaşayabilmektir. Aşk, ağaca tesadüfen konan kuştur; kuş ağacı üzemez. Üzmemelidir de. Eğer bir ağaç kendisine konup sonra da uçup giden bir kuş yüzünden acı çekiyorsa doğanın ayarlarıyla oynanıyor demektir. Aşk, şansa bağlı temastır çünkü. Çünkü aşk, matematikteki teğet konusundaki ilk örnektir. Değip geçmektir, dokunup kaybolmaktır..." İnsanın rahat bir ortamının olması yaşam için gerekli bi şey. İnsan her alanda kendine yer açmalı. Burası benim alanım şurda gördüğün cümleler abur cubur o renkli top ve bira benim gibi bir tabelası olmalı. Yaşadığımız rahatlığın farkına varmal

Hiç, dön, git dümdüz bakma bile ardına Yoksa filler seni koca kulaklarıyla tepeler Kırda dolaşan ayı İçi bal dolu kurumuş ağaç Yaşlı Forrester'ı ellerinden tutucam Aslına bakarsan özlemedim bile onu Elleri de eskidir hani Yol hiç durmaz uzar gider bittiği yere... Ormana ateşi getir Külleri topla Bakma öyle Elimde diye yakmıycam ya Kayığı hazır tutalım nolur nolmaz Yok nerden anlasın o Tamam al sende dursun ateş Dikkat et Ben göle iniyorum Evet evet evet Kitap yakmaya giden palyaço benim arkadaşım Ona şiir götürucem Tamam bırakıcam!