Dar Oda


Fena esiyor hava
Gönlüm çok hoş
Her şeyi düşünebiliyor
Hâlâ çok şey bilmiyorum

Ev Küçüldü
Ben büyüdüm
Başka bir hayat yaşıyorum artık
Sonsuza dek sürecek

Tüm kapıları açıyorum
Karanlık her yere dolsun


Yorumlar

  1. Kuşmuşum, uçuyormuşum da bunu görünce vurulmuşum gibi, kanatlarımdan;
    Kalemim elimdeymiş -hem de ne tesadüf ben yazabiliyorken hala- onu da kaybetmişim bu dünyada.
    Velhasılı işte ben hala korkaklığımın esiri, çekip alamıyorken kalemimi bu ıstıraplı ateşten; kanatları olmayan bir kuşun uçmaya olan hasreti gibi işte benim senin şiirlerine olan hasretim. Yaz azizim ki ben de okuyayım.

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Hastalık Hastası Tiyatro Eleştirisi - Moliere

SHEAKSPEAR’IN SARSILMAZ TAHTI ve ACİZ TOLSTOY

Nuri Bilge Ceylan