Gökyüzünü Kanatmak

İnsanların sevinçleri çok şaşırtıyor beni. Bir fotoğraf çok şaşırtıyor beni.

İnsanın en samimi düşünceleri, bir başkasıyla konuşuyormuş gibi birbirinden ayrı görünebilir. Bu yüzden bu yazının adı Diyaloglar da olabilirdi. Bir bakımdan bu düşünceler, benim Küçük İskender'le konuşmam. Onun yazdığı yazının beni sürüklediği noktalardır. "...Hiçbir ağaç ormana katılmak için büyümez çünkü. Mesele, tek başına işe yaradığının, işlediğinin bilincine varmaktır; bunun keyfiyle yaşayabilmektir. Aşk, ağaca tesadüfen konan kuştur; kuş ağacı üzemez. Üzmemelidir de. Eğer bir ağaç kendisine konup sonra da uçup giden bir kuş yüzünden acı çekiyorsa doğanın ayarlarıyla oynanıyor demektir. Aşk, şansa bağlı temastır çünkü. Çünkü aşk, matematikteki teğet konusundaki ilk örnektir. Değip geçmektir, dokunup kaybolmaktır..." İnsanın rahat bir ortamının olması yaşam için gerekli bi şey. İnsan her alanda kendine yer açmalı. Burası benim alanım şurda gördüğün cümleler abur cubur o renkli top ve bira benim gibi bir tabelası olmalı. Yaşadığımız rahatlığın farkına varmal

Hiç, dön, git dümdüz bakma bile ardına Yoksa filler seni koca kulaklarıyla tepeler Kırda dolaşan ayı İçi bal dolu kurumuş ağaç Yaşlı Forrester'ı ellerinden tutucam Aslına bakarsan özlemedim bile onu Elleri de eskidir hani Yol hiç durmaz uzar gider bittiği yere... Ormana ateşi getir Külleri topla Bakma öyle Elimde diye yakmıycam ya Kayığı hazır tutalım nolur nolmaz Yok nerden anlasın o Tamam al sende dursun ateş Dikkat et Ben göle iniyorum Evet evet evet Kitap yakmaya giden palyaço benim arkadaşım Ona şiir götürucem Tamam bırakıcam!

Şimdi Durgundur deniz Bir köpük yükselir güneşe doğru Erir kavrulur soyulur Ağır soğumuş bir top gibi gibi denize dökülür Bir manzara severin bakışlarını tutar ister istemez Bigün benim ağıma sıçrar Usul usul çekerim Kafamda beyaz kepim Usul usul Biraz elimde tutarım Binbir göz 7 renk yeşil Öldürmüş mu olurum Yaşatır miyim daha Denize bırakırsam Veya Avcumda Usul usul Elim boş uyuduğum yere giderim Bir kenara çeker beni eli mızraklı zencileri Oltamdan ve sazliklardan dalgalar arasına sıkışmış sulu kan kırmızısı gözlerden Günün özeti bu Bir oltam, bir ben

Sessiz ve sakin Kıyıdan uzak kalmış kum taneleri Hiddetle kıyıya vurdu Onları balık sandım Bir su dalgası hıçkırarak ağladı Sandim kulaklarım dayanamaz bunca siziya Köpükler balıkları sildi Deniz üçe yarıldı Oturduğum kumda bir ıslaklık sezdim Besbelli üşüyorum Elbiselerim çıkarılmış Köpük üzerime yayılıyor Dünyaya bir boşluktan bakıyorum Tır tir titriyor çenem Bu kadar onemsedigime kızıyorum Aptal gibisin sen de aptal aptal Dal parçasını kırıp denize atiyorum Deniz şeklimi bozuyor Ordan oraya tasiniyorum deniz ne boğuyor ne susuzluktan olduruyor Birbirine benzeyen iki şeyin arasında kalmak düpedüz uyusukluktur Sudan çıldırıyorum susuzluktan kuduruyorum Havadaki sineğe konup onu isiriyorum

Sokağı kovalayan güneş Yürümeden ezberledigim yol Sonsuz bir yerde Sonsuz adamlarla Hiç bu kadar zorlanmamistim Inmek istiyorum Ama bir yere gitmek Bir yerde durmak  Anlamak istiyorum artık ne var ardinda Kovboylar şeker kızlar  Yolu alan araba Mum gibi yalnızlığında  Ötesi var mi bıçağı kesen yolun Vay gile vagile Vay vay vay

Benim de en sevdiğim yazı serisi Ankara Ataturk Lisesi Günlükleri. Bloğa yazmayı da özledim. Nerden başlasak bilemedim. Ilk arkadaşlık satranç odasında gelmişti. Satranç salonunda arkadas bulma ümidimi kesmiş yalniz satranç oynamak için oraya gidiyordum. Insanlar pek bir soğuk ve yabaniydiler. Bu durumda sonsuza dek yalnız kalacağım düşüncesine kapılıyordum sürekli. Eve gittiğimde içimden ağlamak geliyordu. Internet üzerinden tanıdığım insanlarla kurduğumuz samimi bir grup vardı ve tek arkadaşlarım onlardı. Sınıfımdan nefret ediyordum. Herkes birbirini hor görüyordu. Onlara göre bir duvar boyle salak mahlukatla konusmaktan bile daha işlevliydi. Satranç odasına gittigimdeyse aynı atmosfer karşılıyordu beni. yüzüm git gide daha asiklasiyor ve  ben mutsuz hale geliyordum. Dogrusu mutsuz bile olamadigim bir durumdaydim. Insan kiymetini bilmedigi eylemlerde bulununca bircok farkina varis bekliyor onu. Hâlâ bir sorunla karşılaştığımda Dünya' nin sonuymus ve ben en caresiz insanmisim gi